 ลักษณะของเสียงวรรณยุกต์
ถ้าเส้นเสียงสั่นสะเทือนมาก (ตึง) จะเป็นเสียงสูง
ถ้าเส้นเสียงสั่นสะเทือนน้อย (หย่อน) จะเป็นเสียงต่ำ
การผันเสียงวรรณยุกต์
การผันเสียงวรรณยุกต์ต้องมีความรู้ในเรื่อง ไตรยางศ์ และ คำเป็น คำตาย
ไตรยางศ์ คือ อักษร ๓ หมู่ ที่เราแบ่งพยัญชนะไทย ๔๔ ตัว ออกเป็นอักษร ๓ หมู่ก็เพื่อประโยชน์ในการผันเสียงวรรณยุกต์
อักษรสูง มี ๑๑ ตัว ได้แก่ ข ฃ ฉ ส ถ ผ ฝ ห ศ ษ ฐ
(ขวดฃองฉันใส่ถุงผ้าฝากให้เศรษฐี)
อักษรกลาง มี ๙ ตัว ได้แก่ ก จ ด ต บ ป อ ฎ ฏ
(ไก่จิกเด็กตายบนปากโอ่ง ฎ ฏ)
อักษรต่ำ มี ๒๔ ตัว แบ่งเป็น
อักษรต่ำเดี่ยว มี ๑๐ ตัว ได้แก่ ง ญ น ย ณ ร ว ม ฬ ล (งูใหญ่นอนอยู่ ณ ริมวัดโมฬีโลก)
อักษรต่ำคู่ คืออักษรต่ำที่มีเสียงเดียวกันกับอักษรสูง มี ๑๔ ตัว
ค ฅ ฆ มีเสียงเดียวกับอักษรสูง ข ฃ
ช ฌ มีเสียงเดียวกับอักษรสูง ฉ
ซ มีเสียงเดียวกับอักษรสูง ศ ษ ส
ฑ ฒ ท ธ มีเสียงเดียวกับอักษรสูง ถ ฐ
พ ภ มีเสียงเดียวกับอักษรสูง ผ
ฟ มีเสียงเดียวกับอักษรสูง ฟ
ฮ มีเสียงเดียวกับอักษรสูง ห
คำเป็น คำตาย
คำเป็น มีลักษณะดังนี้คือ
๑. ประสมกับสระเสียงยาวในมาตราแม่ ก กา เช่นคำว่า ดู ที่ ขา
๒. ประสมกับสระอำ ใอ ไอ เอา เช่นคำว่า กำไร ให้ เรา
๓. มีตัวสะกดในมาตรา แม่ กง กน กม เกย และ เกอว
คำตาย มีลักษณะดังนี้คือ
๑. ประสมกับสระเสียงสั้นในมาตรา แม่ ก กา เช่นคำว่า ดุ มะลิ
๒. มีตัวสะกดในมาตรา แม่ กก กบ กด เช่นคำว่า เมฆ จุก ภาพ อาจ
การผันเสียงคำที่มีรูปวรรณยุกต์ : สังเกตพยัญชนะต้นและรูปวรรณยุกต์
อักษรสูง ผันตรงรูป ตรงเสียง
อักษรกลาง ผันตรงรูป ตรงเสียง
อักษรต่ำ ผันด้วย ่ เป็นเสียง โท
ผันด้วย ้ เป็นเสียงตรี
การผันเสียงคำที่ไม่มีรูปวรรณยุกต์ : สังเกตพยัญชนะต้นและดูว่าคำนั้นเป็นคำเป็น หรือคำตาย
อักษรสูง คำเป็น พื้นเสียงเป็นเสียง จัตวา
คำตาย พื้นเสียงเป็นเสียง เอก
อักษรกลาง คำเป็น พื้นเสียงเป็นเสียง สามัญ
คำตาย พื้นเสียงเป็นเสียง เอก
อักษรต่ำ คำเป็น พื้นเสียงเป็นเสียง สามัญ
คำตายสระเสียงสั้น พื้นเสียงเป็นเสียง ตรี
คำตายสระเสียงยาว พื้นเสียงเป็นเสียง โท
* พื้นเสียง หมายถึงคำที่ไม่มีรูปวรรณยุกต์ *
|
